Vlucht LH2312 vertrok om 20:40u van München naar Amsterdam voor de start van het wintersportseizoen. Toen we de “planning” tijdens het ontbijt doornamen zou dit geen enkel probleem zijn. Totdat we er achter kwamen dat de sneeuw zo allemachtig goed was, dat het een race tegen de klok werd om de vlucht te halen. De weergoden zorgden voor een extra leuke dimensie. Om 20:10 reden we de oprit van de “depatures” op. Nog geen tijd gehad om te kunnen omkleden nam ik afscheid met een dikke knuffel en rende ik naar de incheck balie. De dame achter de balie moedigde me nog aan: “You have the hurry up mister Clevering”, waarop ik dacht “No shit, Sherlock”.
Terwijl ik deze blog schrijf zit ik in het vliegtuig richting huis. Vrijdagavond was ik vertrokken om twee dagen te gaan skiën in Solden. Via bookings.com hadden we een typisch Oostenrijks pension kunnen boeken voor 50 euro per persoon. Tijdens het instellen van de TomTom, mochten we direct een telefoontje plegen. In mijn beste Duits mocht ik uitleggen dat de verwachte aankomst tijd 02:15 werd.
De volgende morgen aan het ontbijt hadden we kleine ogen met onder deze kleine ogen een glimlach van oor tot oor. Twee dagen skiën en buiten viel er verse sneeuw. De eerste dag skiën was niet de dag om over naar huis te schrijven. Het zicht was dramatisch! Maar tijdens twee dagen skiën mag je niet klagen, dus volle bak en gaan! We snelden ons snel naar de gletsjer van Sölden, waar de sneeuw en het zicht ietwat beter waren.
Voor lunch hadden we broodjes in onze rugzak gestopt. Hierdoor konden wij ons in de avond trakteren op een etentje buiten de deur. Sölden leeft, het is bruisend en het nachtleven moet goed zijn (volgens de locals, zelf hebben we het niet ervaren). Wat wel een tip is, is Pizzeria Gusto. Zelden heb ik zo’n grote en lekkere pizza gegeten voor die prijs.
Zondag arriveerden we bij de kassa om tickets voor de dag te kopen. Echter werd ons voor de kassa al twee kaarten aangeboden voor 50 euro. Een goede deal, maar waarom gaan die lui vandaag zelf niet los? Waarschijnlijk omdat het hard waaide, dat de wolken super laag hangen en dat ze eruit zagen alsof ze een leuk feestje hadden gehad.
Om het weekend low budget te houden kochten we deze kaarten (niet geheel legaal) en hoopten we op beter weer op de berg. Boven gekomen, kwamen we in andere wereld. Het was geen blue bird maar de zon was aanwezig en het zicht was goed. De pistes lagen er goed bij en de poeder die er te vinden was voelde aan als champagne.
Om iedere seconde van deze dag te benutten, was er geen tijd te verliezen. De lunch werd gedaan in de lift en de enige pauze was een sanitaire stop. De man met de hamer kwam in de einde van de middag hard aan. Ver van onze auto zette het slechte weer in. Koud, wind en slecht zicht zorgde voor een barre terug tocht. Aangekomen bij de auto waren de benen verzuurd, maar wat een epic begin van een nieuw ski seizoen.
Cheers,
Erik Clevering
