Skileraren hebben een mooi leventje. Een beetje skiën, bier drinken en veel tijd doorbrengen met het andere geslacht. Althans, dat is wat veel mensen denken. Maar hoe ziet een dag van een skileraar eruit? En zijn de vooroordelen waar? In de komende tijd zal ik wat luikjes opendoen en een kijkje geven in het leven van skileraren. Deze week begin ik rustig met een uitleg waarom lesgeven echt werk is.
Kinderen
Ja, je bent in de bergen en ja, je staat op de latten, maar het is en blijft werk. Heb je zelf kinderen, dan weet je wel hoe lastig ze soms kunnen zijn. Kun je nagaan als je 12 van deze larven achter je aan hebt hobbelen, waarmee je ook nog eens naar het toilet moet en met ze moeten eten een drinken. Helaas kunnen de meeste mensen niet bij geboorte al skiën, wat betekent dat leraren veel tijd doorbrengen in kinderland. Pizza’s, patatjes, verhalen over draken vertellen, naar Amerika vliegen en wat er allemaal nog meer bij komt kijken om de wormen van 10 tot half 4 bezig te houden. Bij ons in de skischool zijn we dan ook nog eens verwend, want niet bij elke skischool hebben leraren de beschikking over een treintje en een clown om de ukkepukken te vermaken als ze de poging tot skiën zat zijn.
Met een beetje geluk kunnen de turven al skiën en maak je mooie tochtjes door het gebied en probeer je ze ondertussen wat bij te brengen. Maar ook dan is het niet een en al feest met de kids. Natuurlijk maak je hilarische dingen mee met de spruiten, maar je moet er ook voor zorgen dat ze elkaar niet elke 5 minuten de hersens inslaan met skistokken. En hoe zorg je ervoor dat ze het jongetje met flaporen niet gaan pesten in de groep?
Andere uitdagingen
Kinderen zijn overigens vrij makkelijke klanten voor een skileraar. Ze hebben geen angst, vermaken zich over het algemeen prima en volgen je wel. Angstige vrouwen zijn een veel grotere uitdaging. Probeer ze maar eens een rode piste mee af te nemen. Bij het zien van het rode bord gaat er een knop om in hun hoofd, waarmee de perfecte techniek die ze hebben op de blauwe piste wordt verwijderd van hun harde schijf. Huilend komen ze soms naar beneden. Het is dus echt werken om ze dat zelfvertrouwen te geven.
Zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen waarom het werk echt werk is. Een week lang in kinderland dansjes staan doen en kinderen oprapen omdat het grut te weinig kracht heeft om te remmen, groepen die totaal niet bij elkaar passen qua niveau, in gebarentaal communiceren met Russen, volwassenen die alles (maar dan ook echt alles) willen weten, etc.
Maar ach, aan het einde van de werkdag maakt de après-ski een hoop goed als je een mindere dag hebt gehad. En lang niet alle dagen zijn slecht, er zitten heus wel dagen bij dat je je beseft hoe mooi een baan als skileraar is.
