Drie keer is scheepsrecht, dat bewees de Amerikaanse Adrian Ballinger deze maand. Na twee mislukte pogingen is het eindelijk gelukt om een afdaling te maken op de vijfde hoogste berg van de wereld, de 8463 meter hoge Makālu. Hij is de eerste bergsporter die het gelukt is om op ski’s naar beneden te gaan. Een opmerkelijke prestatie dus!
Eén van de 14 achtduizenders op de wereld
De Makālu is een van de 14 achtduizenders op onze aardbol. Hoe bizar het ook klinkt, op het moment is er nog maar één van die achtduizenders over waar nog niemand vanaf is geskied. Tot deze maand behoorde de Makālu daar ook bij, maar daar bracht bergsporter Adrian Ballinger verandering in. Zijn eerste poging in 2012 mislukte en ook in 2015 wist hij zijn missie niet met succes af te ronden. Gelukkig ging het de derde keer wel goed en kon hij na de beklimming naar de top, op ski’s afdalen. Hiermee is hij de eerste persoon ooit die skiënd van de Makālu naar beneden ging. Achtduizenders beklimmen en vervolgens naar beneden skiën is niets nieuws voor Ballinger. Al twee keer eerder beklom hij de zesde hoogste berg ter wereld, de 8188 meter hoge Cho Oyu. Ook de top van de 8163 meter hoge Manaslu heeft hij bereikt. Van beide bergen daalde hij op ski’s af. Verder heeft hij een poging gewaagd bij de Mount Everest en de vierde hoogste berg ter wereld, de Lhotse, maar die mislukten allebei.
Barre tocht
Een ruim achtduizend meter hoge berg beklimmen doe je niet even in een dagje. Je moet acclimatiseren en je lichaam laten wennen aan de hoogte. De klim naar de top duurt dan ook een paar dagen en onderweg kregen Ballinger en zijn team te maken met onverwachte dalingen en white-out omstandigheden. Het was dus een barre tocht naar boven en dan te bedenken dat je ook weer naar beneden moet. Na een pauze van 10 minuten op de top, daalde Ballinger zo’n 15 meter van de steile bergkam voordat hij in zijn ski’s stapte. In totaal daalde hij zo’n 2500 hoogtemeters. Hierbij moest hij sommige delen langs de rotswand abseilen met zijn ski’s op z’n rug.
Wereldprestatie
Eenmaal terug bij kamp drie hield hij een korte pauze, voor hij aan het gevaarlijkste deel van de route begon naar kamp twee. Hiervoor bleef hij dicht langs de klimroute, met verbaasde gezichten van klimmers tot gevolg. Hij kwam heelhuids bij kamp twee en ook het laatste stuk wist hij zonder kleerscheuren te overleven. Wij vinden het maar knap!
