Nieuwsbrief per mail ontvangen

Let op: je moet je aanmelding bevestigen per mail

Mijn mooiste skigebied? Portes du Soleil.

Wintersportredacteur

Ik was 15 en stond net drie weken op ski’s toen ik met mijn ouders een week in Portes du Soleil heb doorgebracht. Sindsdien was mijn antwoord op de vraag ‘wat vind jij het mooiste skigebied?’ voor lange tijd ‘Portes du Soleil’. Ondertussen ben ik als het om skiën gaat heel wat wijzer en ervarener en heb ik in 75 weken op de ski’s flink wat meer skigebieden gezien. Tijd om de balans op te maken dus. Vind ik Portes du Soleil nog steeds het mooiste skigebied? 

Een warm welkom in Portes du Soleil
Na een korte vlucht vanaf Rotterdam Airport word ik in Genève opgewacht door een vriendelijke dame met een bordje in haar hand, je kent het wel uit de films. ‘Mr. Muller, Skiinformatie.nl’, is wat het bord zegt. Verbaasd kijk ik om me heen, op zoek naar de camera’s van NCRV’s ‘Hello Goodbye’, maar de cameracrew is in geen velden of wegen te bekennen. Het wordt dus toch gewoon skiën, maar dan met een goed ontvangst.

Een geanimeerd gesprek in de auto naar het skigebied wordt afgesloten met een borrel in de après-ski in het kleine dorp Les Gets. Ik waan me eigenlijk helemaal niet in Frankrijk. De Oostenrijkse gezelligheid waar iedereen het over heeft vind je hier ook. Het is levendig druk op straat, de winkels drukbezocht, net als de après-ski bar direct onder aan de piste die niet te missen is. Op weg naar het restaurant loop ik langs de schaatsbaan en de ijsmidgetgolf in het midden van het centrum. Met verwondering neem ik de omgeving in me op en ik besef me dat dit misschien wel de beste plek in de Alpen moet zijn om kerst te vieren.

Skiën op racetempo
’s Avonds aan voor het diner leer ik mijn skibuddy voor het eerste gedeelte van de volgende dag kennen. Tijdens de rit vanaf het vliegveld had ik al wat voorkennis opgedaan en hieraan was niets gelogen. “Een spontane en sportieve vrouw waarmee je kunt lachen”, daar moest ik het mee doen. “En oh ja, ze is oud World Cup skiester”, aldus mijn informante. Een halve dag achteraan skiën dus, zodat ik mooi de tijd heb om Portes du Soleil in me op te nemen. Voordat het zover is neemt de ex-pro me mee naar een kaasboerderij met een goed verhaal voor de eerste gang van ons diner. Met een goede bodem vinden we onze weg naar het restaurant, waar we ons met nog een gezellige tafelgenoot voorbereiden op de dag van morgen.

Ik word wakker met een glimlach op mijn gezicht, een glimlach die alleen maar breder wordt als ik mijn gordijnen opendoe. Een stralende zon en een vers laagje nieuwe sneeuw zorgen ervoor dat mijn dag nu al niet meer stuk kan. Binnen 15 minuten heb ik gedoucht, is het ontbijt op en sta ik buiten met mijn ski’s.

We starten de dag in Les Gets en nemen de lift naar het ‘Pointe de Chéry’, waar de zon ’s ochtends al schijnt. En dat is geen slecht idee, met een temperatuur van 15 graden onder nul. De pistes zijn leeg en we zetten een tijd neer waar Bode Miller jaloers op zou zijn. Na piste nummer twee kom ik erachter dat dit slechts de gemiddelde snelheid van vanochtend is.

Portes du Soleil toen en nu
Tijdens het skiën graaf ik in mijn geheugen. Wat weet ik eigenlijk nog van tien jaar terug? Ik kom tot de conclusie dat ik me een aantal mooie pistes kan herinneren door de bossen en daar blijft het eigenlijk bij. Hoezo vond ik Portes du Soleil dan het mooiste skigebied? Gedurende de dag wordt dat me wel duidelijk. De brede pistes door de bossen maken van het skigebied een idyllisch geheel.

Als skileraar verwonder ik me over het feit dat er voor zowel de beginnende als gevorderde skiërs perfecte pistes zijn. De tweede groep kan uiteraard in elk gebied uit de voeten, maar op weg naar Chatêl kom ik uitdagingen tegen die je niet overal vindt. Ik kom niet alleen uitdagende pistes tegen, maar ook een reuzenslalom parcours met video-opname en een piste genaamd ‘The Stash’, waar picknicktafels en boomstammen elkaar afwisselen als freestyle object. Voor beginners vind ik de overgang van de oefenpistes naar de eerste blauwe pistes geweldig. Veel geleidelijker kan de opbouw in moeilijkheidsgraad niet zijn, wat betekent dat angstige skiërs hier perfect terecht kunnen. Meer feitelijke info hebben we ook over Portes du Soleil, maar ik neem jullie nu verder mee op mijn trip.

Ondertussen heb ik mijn charmante begeleidster ingewisseld voor een mannelijke gids die er ook een aardig tempo in heeft zitten. Zijn beroep als trainer van een aantal World Cup skiërs verklaart een hoop. Het is dat er nog een traditionele Franse lunch van een uur tussen de ochtend en de middag zat, anders had ik het jaarrecord aan afgelegde skikilometers op een dag in bezit gehad.

Hoewel je in een dag natuurlijk niet alles kan skiën in zo’n enorm gebied, heb ik vrijwel de gehele Franse kant van het gebied kunnen overzien. Ik heb in ieder geval meer dan genoeg informatie verzameld om te begrijpen waarom ik het skigebied van Portes du Soleil toen zo bijzonder vond.

Wintersport bestaat uit meer dan alleen skiën
Dat er naast skiën in het gebied ook flink wat te doen is wordt mij direct kort het uitklikken van de ski’s duidelijk. Ik drink met de skicoach nog een drankje en vervolg mijn weg naar het hotel in Châtel. Onderweg schrik ik ineens van de Nederlandse muziek die ik ergens vandaan hoor komen. En ik maar denken dat Oostenrijk het alleenrecht had op meezingende Nederlanders. Na twee biertjes en een opvolgend uitgebreid diner gaan de ogen te vroeg dicht om de nachtclub te testen die mij wordt aanbevolen door een stel locals.

Sneeuwschoen

Op de derde ochtend is mijn glimlach net zo groot als de dag ervoor en dat terwijl er geen eens skiën op het programma staat. We rijden naar het smokkelmuseum, alwaar de manager, expert en ontwerper van het museum mij te woord staat. Voordat we starten bevestigt hij nog even dat er met het nachtleven in Châtel niets mis is. Na een glas water of drie brandt hij los en hang ik aan zijn lippen. Het is dat er nog meer op het programma staat, anders had ik zeker nog langer gebleven. En ik kan je verklappen, zo’n cultuursnuiver ben ik normaal gesproken niet.

Het cultuuruurtje wordt gevolgd door mijn eerste kennismaking met sneeuwschoenen. Hoe suf het voor sommigen ook klinkt, ik heb genoten. De bospaden waarop de zon door de bomen schijnt gemixt met het uitzicht over de bergtoppen laten je zorgen verdwijnen en creëren innerlijke rust. De tocht wordt onderbroken voor een lunch bij de gastvrije (met een uitroepteken) ouders van World Cup skiër Nicolas Thoule. Met een volle maag en een warm gevoel verlaat ik hun ‘Chalet de Theo’ even later.

Voldaan beneden aangekomen drukken we het gaspedaal in naar de volgende activiteit die weinig met skiën te maken heeft. Ik verruil de auto voor een primitievere manier van vervoer. Twister, Ula, Bowie en Taco kunnen nog net in bedwang worden gehouden door hun ‘musher’, maar zodra ik zit in de hondenslee en de rem eraf gaat schieten we over de vlakte in La Chapelle D’Abondance.

De conclusie
Een klein halfuur later neem ik afscheid van de honden en snel ik naar het hotel voor een duik in het zwembad. De volgende ochtend vertrekt het vliegtuig weer, wat betekent dat ik ’s middags weer in het regenachtige Nederland ben. Met het voorspelde weer van morgen in mijn hoofd weet ik vlak voordat de taxi naar het vliegveld gaat nog mijn eerste langlaufles te boeken. Langlaufen bij het Lac de Plagnes kon ik immers niet weerstaan.

In het vliegtuig naar Nederland tik ik deze woorden. Ik stel mezelf de vraag die anderen mij stelden: ‘wat vind ik het mooiste skigebied?’ Gedurende tien jaar is er veel veranderd voor mij wat betreft skiën. Ik ben geen ‘vakantieskiër’ meer en heb veel skigebieden mogen aandoen. Elk gebied heeft zijn eigen unieke schoonheid, wat het lastig maakt op te zeggen wat ik nu echt het mooiste skigebied vind. Ik kan het eenieder in ieder geval aanraden om Portes du Soleil mee te nemen in de overweging tussen skigebieden. Bij mij staat het gebied namelijk nog steeds in de top van mooiste skigebieden die ik ken.

Nieuwsalerts ontvangen?

Schrijf je in