Om 05.00u ging de wekker. En nee, dat is niet mijn favoriete tijd voor een wekker. Het vroege tijdstip van de wekker had gelukkig een goede reden. We wilden de zonsopgang op de berg zien in het Zwitserse UNESCO Biosfeerreservaat Entlebuch. En wat was ‘ie mooi!
Zoals je wellicht weet zijn we op dit moment bezig met een Ski Safari door Zwitserland. Deze winter doen we negen skigebieden aan in het land en filmen we wat je hier zeker moet doen als je er bent. We zijn ondertussen al in het vierde skigebied beland en daar gingen we vanochtend erg vroeg de berg op.
UNESCO Biosfeerreservaat Entlebuch
We zijn gisteravond vanuit Engelberg naar Sörenberg gereden, wat tot woensdag ons thuis is. Sörenberg ligt in het UNESCO Biosfeerreservaat Entlebuch, het eerste biosfeerreservaat van Zwitserland. Je vindt er veenlandschappen, wilde bergbeken en een karstgebergte met diepe kloven. Het reservaat is voor de dieren- en planten wereld van internationaal belang. En voor ons is het vooral een prachtige vooralpiene regio.
Afgelopen zomer waren we al in de regio om de zomeractiviteiten te ontdekken en nu zijn we er voor de wintersport. Vanochtend bezochten we de Schrattenfluh, het grote karstgebergte in de regio.
Toerskiën op de Schrattenfluh
Gewapend met een toeruitrusting stonden we om 05.30 uur vanochtend klaar om te vertrekken. Na een kwartiertje met de auto gingen de ski’s onder en zijn we de tocht omhoog gestart. Om vanochtend wat tijd te besparen zaten de vellen er al onder sinds gisteravond.
Langzamerhand werd het steeds lichter en rond 08.00u kwam de zon over de bergen heen. Wij waren toen al lang en breed boven de boomgrens, wat betekent dat we vrij uitzicht hadden op de zonsopgang. Wat was dat prachtig! We genoten ervan met een bakje koffie (of thee in Miranda’s geval).
Na een paar opnames en de nodige foto’s vertrokken we weer voor nog een kleine 20 minuten lopen omhoog. Aldaar mochten de vellen eraf en skieden we naar beneden, naar de hut waar we afgelopen zomer ook hebben geluncht. Dit keer echter geen bediening, maar enkel eten en drinken dat we zelf hadden meegenomen. De hut is namelijk dicht in de winter.
We werden vandaag begeleid door Ueli, die hier vandaan komt en we van de zomer al leerden kennen. Hij zou voor wat te eten zorgen na de toer en wist ons te verrassen met een complete lunch die hij de hele tijd in zijn rugzak meedroeg. Hoe geweldig is dat?! Hij had zelfs taart mee die hij met zijn kinderen had gebakken! Weer eens wat anders dan een dikke schnitzel!
Foto-update van de toer
Om je een beetje een beleving te geven van hoe onze ochtend eruit zag en waarom je de berg op zou willen lopen, heb ik een paar foto’s voor je. Het was namelijk echt de moeite waard!
Zou het iets voor jou zijn? Zo’n toer bij zonsopkomst?
